Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι η παθολογική κατάσταση που χαρακτηρίζεται από υψηλά επίπεδα γλυκόζης (σακχάρου) στο αίμα. Σε φυσιολογικές συνθήκες, οι διάφορες τροφές αφομοιώνονται από τον οργανισμό με τη βοήθεια της ινσουλίνης, η οποία είναι απαραίτητη ώστε τα κύτταρα να λαμβάνουν την απαραίτητη ενέργεια. Η ινσουλίνη είναι μια ορμόνη που παράγεται από το πάγκρεας. Ο σακχαρώδης διαβήτης οφείλεται σε ανεπάρκεια έκκρισης ινσουλίνης από το πάγκρεας ή στη μειωμένη αποτελεσματικότητα της παραγόμενης ορμόνης. Στη συγκεκριμένη πάθηση, το σάκχαρο που λαμβάνει ο οργανισμός από τις τροφές παραμένει στο αίμα και δεν εισχωρεί στα κύτταρα. Για το λόγο αυτό ανιχνεύται σε υψηλές ποσότητες στο αίμα.
Τα συνήθη συμπτώματα της πάθησης περιλαμβάνουν την πολυδιψία και συχνοουρία, την εύκολη κόπωση, την απώλεια βάρους καθώς και το θάμπωμα στην όραση, ενώ παράγοντες κινδύνου αποτελούν η καθιστική ζωή, το αυξημένο βάρος, η υπέρταση καθώς και η κληρονομικότητα.
Η ρεφλεξολογία
Με τη ρεφλεξολογική μέθοδο μπορούμε να επιτύχουμε δραστικά αποτελέσματα στο ζήτημα του σακχαρώδη διαβήτη. Από την πρώτη συνεδρία διαφαίνονται τα πρώτα σημάδια ίασης, ο θεραπευόμενος αισθάνεται πιο δυνατός και ξεκούραστος, ενώ μπορεί να αναπνεύσει ευκολότερα και ποιοτικότερα. Τα αποτελέσματα αυτά έχουν προσωρινό χαρακτήρα, διαρκούν δυο ημέρες περίπου και μέχρι την επόμενη συνεδρία υπάρχει αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα με τα συμπτώματα να βρίσκονται σε ηπιότερα επίπεδα.
Οι συνεδρίες επαναλαμβάνονται ανά εβδομάδα και μόλις ολοκληρωθεί και η πέμπτη εξ' αυτών, η επανάληψή τους πραγματοποιείται σε πιο αραιά χρονικά διαστήματα. Σε όλη αυτήν τη χρονική περίοδο, ο ασθενής αισθάνεται σταδιακά τα συμπτώματα που τον ταλαιπωρούσαν να περιορίζονται ολοένα και περισσότερο, ενώ το ίδιο συμβαίνει και με την πάθηση. Μια ολοκληρωμένη αγωγή περιλαμβάνει δέκα συνεδρίες, χωρίς να είναι απόλυτος ο αριθμός διότι όλα εξαρτώνται από το μέγεθος της αρχικής βλάβης.
Κατά την πορεία της θεραπείας δεν χορηγούνται συμπληρωματικά σκευάσματα. Εάν ο θεραπευόμενος ακολουθεί θεραπεία κλασικής ιατρικής, τότε η ρεφλεξολογία δρα παράλληλα, χωρίς να ζητηθεί κάποια αλλαγή στην αγωγή τού ιατρού.
Μετά το τέλος της ρεφλεξολογικής θεραπείας, ο ασθενής βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση με τα συμπτώματα της πάθησης να μην υφίστανται πλέον και οι μετρήσεις του βρίσκονται σε φυσιολογικά επίπεδα. Το διαιτολόγιό του διευρύνεται σημαντικά αλλά θα πρέπει να γνωρίζει ότι η καθημερινή άσκηση (σε ήπιο βαθμό) αποτελεί σημαντική βοήθεια προκειμένου να διατηρήσει τα θετικά αποτελέσματα της θεραπείας, ενώ κάποιες πολύ αραιές συνεδρίες πιθανώς να χρειάζονται σε βάθος χρόνου έχοντας χαρακτήρα συντήρησης.