Αν και το σώμα είναι γεμάτο από αντανακλαστικά σημεία, προτιμούνται περιοχές όπως αυτές των άνω και κάτω άκρων, διότι είναι πρακτικότερο για τη θεραπεία, μιας και ο ασθενής κάθεται σε καρέκλα έχοντας απέναντί του, αντιστοίχως καθήμενο το ρεφλεξολόγο. Παράλληλα οι μύες των άκρων είναι αρκετά ισχυροί, άρα και προτιμότεροι διότι παρουσιάζουν μεγαλύτερη αντοχή σε σχέση με αυτούς του κυρίως κορμού. Τα πέλματα και οι παλάμες έχουν πολύ μικρή συμμετοχή στη θεραπεία διότι πολύ ισχυρότερα, αμεσότερα και αναλυτικότερα αντανακλαστικά σημεία συναντάμε στους μηρούς ή στις κνήμες.
Από τον όρο «αντανακλαστικά» καταλαβαίνουμε πως ο ρεφλεξολόγος δεν εργάζεται ποτέ επί της περιοχής που πάσχει. Τα αντανακλαστικά σημεία εξ ορισμού δε βρίσκονται επί της πάσχουσας περιοχής και αυτό διασφαλίζει τον ασθενή ότι αποκλείεται να επιδεινωθεί η πάθησή του από την ρεφλεξολογική παρέμβαση. Για παράδειγμα, σε ένα αυχενικό σύνδρομο στο οποίο εφαρμόζονται σε τακτική βάση τοπικές μαλάξεις από μη ειδικευμένο άτομο, αυτό επιδυνώνεται σε βάθος χρόνου αντί να βελτιώνεται.