Με τον όρο ρευματοειδή αρθρίτιδα αναφερόμαστε σε ένα χρόνιο αυτοάνοσο νόσημα, το οποίο διαθέτει ως κύριο χαρακτηριστικό την προσβολή των αρθρώσεων με συμμετρικό τρόπο. Η νόσος στο πρώιμο στάδιο προκαλεί φλεγμονή στον αρθρικό υμένα (λεπτή μεμβράνη που καλύπτει εσωτερικά την άρθρωση), ενώ μετέπειτα επεκτείνεται στους χόνδρους, στους συνδέσμους καθώς και στα οστά με ορατό πλέον τον κίνδυνο της καταστροφής της άρθρωσης.
Η πάθηση προκαλεί πόνους, ερυθρότητα, πρήξιμο, δυσκαμψία με τα συμπτώματα να παρουσιάζουν έξαρση κατά τις πρωινές ώρες ενώ ταυτόχρονα υπάρχει αίσθηση κόπωσης στο σώμα και σε κάποιες περιπτώσεις εκδηλώνεται χαμηλός πυρετός. Στις βαριές περιπτώσεις, επέρχεται παραμόρφωση στις προσβεβλημένες αρθρώσεις.
Όλες οι αρθρώσεις μπορούν να εκδηλώσουν φλεγμονή λόγω της πάθησης αλλά συχνότερα προσβάλλονται αυτές των δακτύλων των άνω άκρων, καθώς και των γονάτων. Η πάθηση προσβάλει και άλλα συστήματα του οργανισμού όπως το καρδιοαναπνευστικό, τα μάτια και τους νεφρούς.
Η νόσος εκδηλώνεται συχνότερα στις γυναίκες σε σχέση με τους άνδρες. Μπορεί να εκδηλωθεί σε οποιαδήποτε ηλικία αλλά συνήθως εκδηλώνεται κατά την νεαρή ή μέση περίοδο της ζωής.
Η ρεφλεξολογία
Η βοήθεια που λαμβάνει ο θεραπευόμενος μέσω της ρεφλεξολογίας είναι σημαντική διότι υπάρχει καταπολέμηση του πόνου, της δυσκαμψίας αλλά και της εξελεγκτικής πορείας της νόσου. Από την πρώτη επίσκεψη, γίνονται αισθητά τα πρώτα σημάδια βελτίωσης. Οι φλεγμονές καθώς και η δυσκαμψία στις πάσχουσες αρθρώσεις υποχωρούν, ενώ ο θεραπευόμενος μπορεί να κινήσει πολύ πιο άνετα και ξεκούραστα το σώμα του.
Οι συνεδρίες επαναλαμβάνονται ανά εβδομάδα και μόλις ολοκληρωθεί και η πέμπτη εξ' αυτών, η επανάληψή τους πραγματοποιείται σε πιο αραιά χρονικά διαστήματα. Σε όλη αυτήν τη χρονική περίοδο, ο ασθενής αισθάνεται σταδιακά τα συμπτώματα που τον ταλαιπωρούσαν να περιορίζονται ολοένα και περισσότερο, ενώ το ίδιο συμβαίνει και με την πάθηση. Μια ολοκληρωμένη αγωγή περιλαμβάνει δέκα συνεδρίες, χωρίς να είναι απόλυτος ο αριθμός διότι όλα εξαρτώνται από το μέγεθος της αρχικής βλάβης.
Κατά την πορεία της θεραπείας δεν χορηγούνται σκευάσματα συμπληρωματικά. Εάν ο θεραπευόμενος ακολουθεί θεραπεία κλασικής ιατρικής, τότε η ρεφλεξολογία δρα παράλληλα, χωρίς να ζητηθεί κάποια αλλαγή στην αγωγή τού ιατρού.
Μετά το τέλος της ρεφλεξολογικής θεραπείας, ο ασθενής βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση, οι πόνοι στις αρθρώσεις είναι πολύ ηπιότεροι έως ανύπαρκτοι, ενώ παράλληλα υπάρχει σημαντικά αυξημένη ευλυγισία και κάποιες πολύ αραιές συνεδρίες πιθανώς να χρειάζονται σε βάθος χρόνου, έχοντας χαρακτήρα συντήρησης.
Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζει ο ασθενής ότι η τοπική μάλαξη επί των πασχουσών αρθρώσεων μόνο επιδείνωση της πάθησης μπορεί να επιφέρει, οπότε πρέπει να αποφεύγεται.