Η πρόπτωση μιτροειδούς βαλβίδας αποτελεί τη συχνότερη πάθηση της συγκεκριμένης βαλβίδας της καρδιάς και αναφέρεται στη μη φυσιολογική λειτουργία της, κατάσταση κατά την οποία το εν λόγω καρδιακό μέλος δε "σφραγίζει" απόλυτα την περιοχή που ελέγχει, με αποτέλεσμα τη διαρροή αίματος.
Η πλειονότητα των ανθρώπων με πρόπτωση της μιτροειδούς βαλβίδας δεν παρουσιάζουν συμπτώματα, ωστόσο, εκείνοι που συνήθως παραπονούνται περιγράφουν συμπτώματα όπως κόπωση, ταχυπαλμίες, αίσθημα πόνου στο στήθος και ημικρανίες. Άλλες εκδηλώσεις της νόσου αποτελούν η αγωνία, το αίσθημα πανικού και η κατάθλιψη.
Το σύνδρομο της πρόπτωσης της μιτροειδούς βαλβίδας έχει ισχυρή κληρονομική τάση και συνήθως εμφανίζεται σε γυναίκες 20 έως 40 ετών.
Η ρεφλεξολογία
Με τη ρεφλεξολογική μέθοδο μπορούμε να επιτύχουμε δραστικά αποτελέσματα στο ζήτημα της πρόπτωσης της μιτροειδούς βαλβίδας. Από την πρώτη συνεδρία διαφαίνονται τα πρώτα σημάδια ίασης, με τα συμπτώματα (αν προϋπήρχαν) να υποχωρούν ενώ παράλληλα ο θεραπευόμενος νοιώθει δυνατότερος και μπορεί να αναπνεύσει ευκολότερα. Τα αποτελέσματα αυτά έχουν προσωρινό χαρακτήρα, διαρκούν δυο ημέρες περίπου και μέχρι την επόμενη συνεδρία υπάρχει αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα με τα πιθανά συμπτώματα να βρίσκονται σε ηπιότερα επίπεδα.
Οι συνεδρίες επαναλαμβάνονται ανά εβδομάδα και μόλις ολοκληρωθεί και η πέμπτη εξ' αυτών, η επανάληψή τους πραγματοποιείται σε πιο αραιά χρονικά διαστήματα. Σε όλη αυτήν τη χρονική περίοδο, ο ασθενής αισθάνεται σταδιακά τα συμπτώματα που τον ταλαιπωρούσαν να περιορίζονται ολοένα και περισσότερο, ενώ το ίδιο συμβαίνει και με την πάθηση. Μια ολοκληρωμένη αγωγή περιλαμβάνει δέκα συνεδρίες, χωρίς να είναι απόλυτος ο αριθμός διότι όλα εξαρτώνται από το μέγεθος της αρχικής βλάβης.
Κατά την πορεία της θεραπείας δεν χορηγούνται σκευάσματα συμπληρωματικά. Εάν ο θεραπευόμενος ακολουθεί θεραπεία κλασικής ιατρικής, τότε η ρεφλεξολογία δρα παράλληλα, χωρίς να ζητηθεί κάποια αλλαγή στην αγωγή τού ιατρού.
Μετά το τέλος της αγωγής ο ασθενής βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση με τα συμπτώματα της πάθησης να μην υφίστανται πλέον, ενώ κάποιες πολύ αραιές συνεδρίες πιθανώς να χρειάζονται σε βάθος χρόνου, έχοντας χαρακτήρα συντήρησης.